Rozdział 25: Koszmar

Przepraszam że rozdział jest taki krótki :-( Mam nadzieję że nie macie mi tego za złe. Ale powinien was trochę rozweselić bo nasi Nieszczęśliwi Kochankowie z Dwunastego Dystryktu zrobili malutki krok. Pytanie; w stronę nienawiści czy miłości? Dowiecie się czytając tą notke.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

~ Oczami Katniss ~

  - Przepraszam, to nie powinno mieć miejsca. - mówi wyraźnie speszony Gale.
- Nie to moja wina. - odpowiadam ze spuszczoną głową.
- To może ja już sobie pójdę. - rzuca chłopak przez ramię wychodząc z sali.
   Nie mając lepszego zajęcia kładę się wygodnie na poduszce i odpływam w krainę Morfeusza.
Budzę się przykuta do dosyć niewygodnego fotela. Rozglądam się wokoło. Moją uwagę przyciągają ekrany. Są na każdej ze ścian. Tylko po co to wsztstko? Ekrany rozbłyskują światłem a ja skupiam uwage na tym, co tam zobaczę.
Słyszę lodowaty, syczący przez głośnik głos Snow'a.
- A teraz, moja droga panno Everdeen zobaczy pani swoją drogę przez piekło. - Snow kończy swoją wypowiedź szyderczym śmiechem.
Chcę zamknąć oczy, nie patrzeć na to wszystko ale nie mogę. Jakajś siła nie pozwala mi ich zmróżyć nawet na milimetr.
  Jestem skazana obejżeć ten straszliwy horror, zwany moim życiem.

Effie losuje moją siostrę, moją małą Prim na igrzyska.
Zgłaszam się za nią.
Parada trybutów i wywiad z Cesarem.
74 Głodowe Igrzyska:
- moja walka z pragnieniem
- gniazdo gończych os; śmierć Glimmer i dziewczyny z czwórki
- Peeta ratuje mi życie
- sojusz z Rue i jej śmierć
- opiekowanie się Peetą i uczta przy Rogu Obfitości
- finał igrzysk i nasza prób a samobujcza
- zwycięztwo nas obojga
Rozmowa ze Snow'em i jego groźba.
Turnee Zwycięzców
Obwieszczenie że wracamy na arene.
Rozpoczęcie Igrzysk Ćwierćwiecza.
Sojusz z Mags, Finnickiem, Johanną, Wiress i Beetee' m.
Wysadzeniw areny.
Filmy z moim udziałem.
Tysiące poległych istnień.
Nasza misja w Kapitolu.
Zmiechy rozszarpujące Finnicka.
Śmierć Prim.
Moja strzała w szyji prezydent Dystryktu Trzynastego.
Depresja, próba samobujcza.
Nasza miłość, moja i Peety...
Nie mogę pohamować łez które płyną obficie po moich policzkach. Widok umierającej Prim, Finnicka i tych wszystkich osób jest straszny. Zaczynam krzyczeć, wierzgać się na wszystkie strony byleby tylko wydostać się z tego snu. Nie chcę ba to wszystko patrzeć nie chcę...
- Katniss, obudź się. To tylko sen. - słyszę ten znajomy, spokojny, troskliwy głos który budził mnie w nocy, kiedy miałam koszmary. Momentalnie bez zastanowienia wtulam się w Peete. Jego silne ramiona oplatają mnie, gotowe odginić ode mnie nawet najgorsze sny.
- Zostaniesz ze mną? - pytam bez zastanowienia.
- Zawsze. - odpowiada spokojnie.
W silnych ramionach blondyna zasypiam ponownie, nie myśląc o tym, co niedawno nam się przydarzyło.